Arbitrage

Alternatieve vorm van geschilbeslechting

Arbitrage is een alternatieve vorm van geschilbeslechting. Bij arbitrage wordt de bindende eindbeslissing niet genomen door een gerechtelijke instantie, zoals een rechtbank, maar door een arbiter of tribunaal van arbiters.

Abitrage: geschillenbeslechting buiten de gerechtelijke instanties om

De arbiter

Een arbiter is een particuliere geschilbeslechter, dus een private scheidsrechter. Vaak worden arbiters door de partijen zelf gekozen om over hun geschil te beslissen. Dit betreft dan een eindbeslissing waartegen geen hoger beroep open staat. Dit hoeven geen rechters te zijn, maar kunnen ook specialisten zijn op een bepaald vakgebied.

Waar kan Absolute Advocaten u mee helpen?

Heeft u vragen over het opnemen van een arbitragebeding in uw contract, het voeren van een procedure in arbitrage of wilt u graag advies over verschillende vormen van procedures die u kunt volgen? Dan kunt u bij een van onze advocaten terecht.

De aanpak van Absolute Advocaten bestaat uit de volgende kenmerken:

we werken alleen met ervaren advocaten die gespecialiseerd zijn in hun specifieke rechtsgebied;
we zorgen altijd voor maatwerk;
onze advocaten zijn altijd bereikbaar, ook buiten normale kantoortijden.
u heeft een vast aanspreekpunt.

Arbitragebeding

Indien men een eventueel geschil wil laten beslechten door middel van arbitrage, dan dient men dit overeen te komen. Partijen dienen zich dus vrijwillig te onderwerpen aan arbitrage. Is er afgesproken dat geschillen beslecht worden door middel van arbitrage, dan is daarmee de weg naar de rechter afgesloten. Deze zal zich onbevoegd verklaren, omdat de aangewezen weg arbitrage is.

Men kan voordat een geschil is ontstaan overeenkomen dat een eventueel toekomstig geschil aan arbitrage zal worden onderworpen (dit heet dan een compromis). Het is tevens mogelijk om arbitrage overeen te komen op het moment dat er al een geschil bestaat tussen partijen (dit wordt een arbitragebeding genoemd). Het is bij een compromis belangrijk dat duidelijk wordt afgesproken welke geschillen aan arbitrage zijn onderworpen. Vooraf is immers vaak niet bekend wat voor soort geschil er zal ontstaan.

De afspraak tot arbitrage kan worden opgenomen in de overeenkomst. Bijvoorbeeld in een samenwerkingsovereenkomst. In deze overeenkomst spreken partijen af dat, wanneer er een bepaald geschil ontstaat met betrekking tot de samenwerking, dit geschil middels arbitrage zal worden beslecht.

Daarnaast is het mogelijk om arbitrage overeen te komen in de toepasselijke algemene voorwaarden. Het is dan wel van belang dat deze algemene voorwaarden ook van toepassing zijn.

Tenslotte is het mogelijk om een arbitrageclausule op te nemen in de statuten van bijvoorbeeld een B.V. of een N.V. Hierbij kan gedacht worden aan een arbitrageclausule die geldt tussen de aandeelhouders van de vennootschap in het geval tussen hen geschillen ontstaan. Ook is het mogelijk dat de arbitrageclausule geldt voor gevallen waarin er een geschil is tussen de vennootschap en de aandeelhouders.

Verschillende vormen arbitrage

In het arbitrage, vanwege de grote flexibiliteit van de procesvorm, bestaan er verschillende soorten. Deze kun je vaak onderverdelen in institutionele arbitrage en ad-hoc arbitrage. Bij institutionele arbitrage wordt de procedure aanhangig gemaakt bij een instituut als het Nederlands Arbitrage Instituut of de Raad van de Arbitrage voor de Bouw en hun desbetreffende procesregels gevolgd. Bij ad-hoc arbitrage is hier geen sprake van en wordt het tribunaal samengesteld door partijen en de procesregels e.d. gekozen door partijen.

Voor- en nadelen arbitrage

Arbitrage kan de voorkeur genieten boven een gewone gerechtelijke procedure, maar kan tevens een hoop bezwaren met zich meebrengen.

De voordelen van arbitrage zijn:

arbitrage is een minder openbare procedure dan de gang bij de rechter, zo kan (gevoelige) informatie geheim worden gehouden;
arbitrage is flexibeler dan een normale gerechtelijke procedure. Zo kunnen tussen partijen afspraken worden gemaakt over het procesverloop;
er bestaat de mogelijkheid een arbiter aan te stellen. Vaak kunnen partijen beide één van de drie arbiters kiezen. Dit hoeft geen jurist te zijn, maar mag ook een deskundige zijn (denk aan een ingenieur of accountant).

De nadelen van arbitrage zijn:

het voeren van een arbitrageprocedure is vrij duur en neemt vaak net zo veel tijd in beslag als de procedure bij een gerechtelijke instantie;
bij geschillen die vooral juridisch van aard zijn en minder feitelijk, kan het een nadeel zijn dat niet een ervaren jurist oordeelt;
een arbitraal vonnis levert geen executoriale titel op, waardoor soms de weg naar de overheidsrechter alsnog noodzakelijk is. Bij de overheidsrechter kan dan het arbitraal vonnis nog worden vernietigd. Dit kan gebeuren indien er bepaalde voorschriften niet zijn nageleefd (het arbitraal gerecht heeft zich bijvoorbeeld niet aan zijn opdracht gehouden).
De keuzevrijheid van arbiters brengt met zich mee dat er een grote risico voor partijdigheid speelt, bij de overheidsrechter is dit juist een van de waarborgen.

Of arbitrage voordelig is hangt dus grotendeels van de soort zaak af. Bij complexe zaken met een zeer specialistisch karakter is het in veel gevallen logisch om het geschil dormiddel van arbitrage te beslechten.

Deel deze pagina: